Partner şiddeti için dijital tehdit modellemesi

Teknoloji destekli şiddet bağlamında dijital tehdit modellemesinin nasıl çalıştığına dair bir genel bakış.

Bu tehdit modeli nasıl çalışır (ve neden önemlidir)

Diyelim ki takip ediliyorsunuz—ama karanlık bir sokakta değil. Daha çok telefonunuz her zaman nerede olduğunuzu biliyor, mesajlarınız tuhaf bir şekilde herkese açık görünüyor ve eski partneriniz asla anlatmadığınız şeyler hakkında şüpheli derecede iyi bilgi sahibi.

İşte şiddetin dijital yüzüne hoş geldiniz: gündelik teknolojinin bir kontrol aracına dönüştüğü yer.

Bu bağlamda tehdit modellemesi, basitçe şu demenin süslü bir yoludur: “Nelerin yanlış gidebileceğini, kimin buna neden olabileceğini, bunu nasıl yapabileceklerini ve sonuçlarının ne olabileceğini—henüz olmadan veya daha kötüleşmeden önce anlamaya çalışalım.”

Bir ev güvenlik kontrolü yapmak gibi, ama dijital hayatınız için.

Hayatta kalanların neden farklı bir modele ihtiyacı var

Çoğu teknoloji güvenlik modeli işletmeler için tasarlanmıştır: güvenlik duvarları, bilgisayar korsanları, yönetim kurulu paniği.
Bu öyle değil.

Buradaki tehdit, kapüşonlu bir sweatshirt giyen gizemli biri değil—belki bir yatağı, bir çocuğu veya bir Netflix hesabını paylaştığınız biri. Hollywood tarzında “hack” yapmıyor olabilirler, ancak genellikle şunlara sahiptirler:

  • Erişim (cihazlarınıza, hesaplarınıza veya şifrelerinize)
  • Bilgi (alışkanlıklarınız, rutinleriniz, duygusal tetikleyicileriniz hakkında)
  • Motivasyon (sizi izlemek, kontrol etmek veya zarar vermek için)

Bu da kuralları tamamen değiştirir.

Bu model neden yardımcı olur

Çünkü örüntüyü fark etmek, onu kırmanın ilk adımıdır.

Bu, hedef alınan kişiyi suçlamakla ilgili değildir. Tam tersi. Çoğu teknoloji açık, kullanışlı ve—ne yazık ki—istismarcı dostu olacak şekilde tasarlanmıştır. Ama sorunu adlandırabildiğinizde, etrafında stratejiler geliştirmeye başlayabilirsiniz.

Ayrıca destek çalışanlarına, hukuk profesyonellerine ve diğer ilgili kişilere şunları anlamalarında yardımcı olur:

  • Bu “sadece bir teknoloji sorunu” değildir
  • “Paranoya” değildir
  • Ve hayır, “sadece engelle” bir çözüm değildir

Bu modeli teşhis koymak için değil, anlamak için kullanıyoruz. Herkesin durumu farklıdır ve herkese uyan tek bir çözüm yoktur. Ama neyin risk altında olduğunu, kimin bundan faydalanabileceğini ve bunu nasıl yapabileceklerini düşünmek? Kontrolü geri kazanmaya doğru sağlam bir adımdır.

Model nasıl çalışır

İşleri basit, insan dostu kategorilere ayırıyoruz:


Zarara veya gözetlemeye kim sebep oluyor?

Spoiler: her zaman sadece eski eş değil. Ayrıca kolaylaştırıcılar (uygulamalar, üçüncü taraflar) ve ele geçirilmiş verilerinizden faydalanan dijital fırsatçılar da var.

Neleri korumalı?

Düşünün: cihazlarınız, mesajlarınız, paranız, konumunuz—hatta kimliğiniz. Görülebilen, çalınabilen veya sabote edilebilen her şey burada.

Nasıl erişiyorlar?

Fiziksel erişim («Mesajlarını kontrol etmem gerekiyordu»), bulut senkronizasyonu gibi sinsi özellikler veya Wi-Fi’nizi izleme gibi teknik hileler. Bazı yöntemler dijital. Bazıları duygusal.

Pratikte bunlar nasıl görünür?

Stalkerware’den kimlik avına, akıllı cihazlarla gaslighting’ten fotoğraflarınızı size karşı kullanmaya—teori pratiğe dökülüyor.

Bu ne tür zararlara yol açabilir?

Gözetim. Yalnızlaştırma. İtibar zedelenmesi. Finansal sabotaj. Bu sadece hacklenmiş bir telefon değil—bağımsızlığınızın aşındırılması.

Size ne yapabilir?

Kaygı, güvenlik riskleri, yasal sorunlar ve teknolojiye (veya insanlara) olan güvenin kaybı gibi uzun vadeli etkiler. Eğer sizi izliyorlarsa —özellikle de casus yazılımı Amazon’dan satın aldılarsa— bu paranoya değil